به خرابات روم بهر نگهداری دل

تا بر پیر کنم شکوه ز بیماری دل

دل شب و روز بسوزد ز غم عشق بتان

من بسازم به غم و رنج و گرفتاری دل

خواب هرگز نکند آنکه دلش بیدار است

ما شبی صبح نکردیم به بیداری دل

اشک من سرخ و رخم زرد شد و موی سپید

روز من گشت چو شب بهر سیه کاری دل

هرچه کردیم علاج دل بیمار نشد

تنگ شد حوصله از دست پرستاری دل

چه زیان ها که نمودم ز ره دلخواهی

چه ملامت که کشیدم به هواداری دل

ای فنا چاره دردی نتوان کرد مگر

اشک خونین و دعای سحر و زاری دل

ملا علی همدانی ( رضوان الله تعالی علیه )